Adı AŞK'mış

Hangimiz sevmedik..? Bugün çok derin bir konuya değineceğim. AŞK... Hepimiz bu yaşımıza kadar bu duygunun bizi sarması için bekledik. Birinin gözlerine baktığımızda bu duyguyu hissetmek istedik. Ne kadar can yaksa da aslında o acıları bile bile kabullendik. Bazı şeyler 1.3 kg lik bir organda sınırlı kalmıyor. Konu aşk olduğu zaman bütün evren yokmuş gibi karşımızdakini hayatımız yapıyoruz. Kesinlikle bu beyin,hormon veya her ne biyolojik terim varsa hepsinden öte bir şey... Her şeyde olduğu gibi ben beynimizde de kapatma tuşu olduğuna inanıyorum ve konumuz eğer aşksa kapatma tuşuna hemen elimiz gidiyor. Oysa karşımızdakiyle yaşadığımız her şeyi bugün size ''anlat'' desem bir kere bile takılmadan anlatabileceğinizi biliyorum. Ordan bir öğretmen sesi duyar gibiyim ''dersleri bu kadar bilsen dahi olmuştun'' diye bağıran...
Bu sonu olmayan duyguyu yaşarken, hani karşınızdaki size ilk hareketini yaptığında böyle karnının üstünde bir şey havaya kalkar gibi olur, böyle nefesiniz darlaşır ve salak gibi gülmeye başlarsınız ya Hehhh!! İşte tam da o anda dopamin denilen hafıza geliştirici hormon sular seller gibi tüm vücudunu sarar. Bu hormon salgılandıkça o yaşadığınız fantazik an kafanıza kazınır. Gel de bunu derste salgıla şimdi... Bu hormon ilişkiniz devam ettiği sürece salgılanmaya devam eder ve bu hormonun aşırısı uyuşturucuyla aynı etkidedir. O da Hafıza kaybı ! Ne kadar ironik bir olay aslında hem hafıza güçlenirken hemde sizi uyuşturan bir duygu! Gelelim bu filmlerin bitişlerine... Çok büyük elvedalar günlerce ağlamalar ve unutamamalar... Hayatımda çok kez bu sahnede kendimi oynarken buldum ve yanımda birini ararken o kişi uzaktan el sallıyor oluyordu. İşte bu durumda dopamin seli bir anda kuruyor ve o beynindeki bütün ''harikalar diyarı'' oluyor sana mahalle sirki... Biz en iyisi mi çikolotaya aşık olalım. O da dopamini akıtmasa da damlatıyor... :'') Boşuna yormayalım bizi zirveye taşıyacak rehberimizi... Ama şu bir gerçek ki SEVMEK GÜZEL İŞ.