HİÇ UNUTUR MUYUM ?

 Sohbet esnasında harika bir anınızı yaşadığınız biri gelip ''hatırladın mı?'' diye sorup hevesli bir şekilde size bakarken ''hiç unutur muyum?'' dediğiniz zamandan bahsedelim biraz da. Sayısını hiçbirimizin bilmediği kadar çok anı... Şu anda durup düşün 17,20,35... dile kolay olan onca seneye sığdırdığımız milyonlarca anı. Kimi, günlerce süren kimi, 10 saniyeden az ama aylarca sürecek etki bırakan sayısız ataşlarımız. Ataşlarımız dedim çünkü hayata bizi tutturan, bağlayan özel anlar onlar. Bizi, biz yapan! Kimisi, mutluluktan uçuran kimi, korkudan altına yaptıran... Kabul etmemiz gereken bir şey varsa o da üzüldüğümüz zamanki anılarımızın daha çok üstümüzde etki bıraktığı. Hep amigdalanın işi bunlar. Beynin ortasına kim onu yerleştirdi bilmem ama keşke boyutu kadar etkisi de küçük olsaymış. Duygular konusunda titiz davranarak ve her anımızı kaydedip sürekli bize ders veren küçük yardımcımız o. Tabi ki konu duygular olunca dişilerde büyüklüğünün fazla olduğu bir gerçek ama isminin gerçek anlamı gibi badem boyutunu geçmiyor. İşin en garibi geçmişten gelen binlerce korku,aşk, trajedi hikayeleri olmasına rağmen bu minik 19. yüzyılda yeni keşfedilmiş. Ben boş zamanlarımda eski güzel anılarımı düşünen biri olarak amigdalaya hayran kalıyorum. Kim senin için ilk elini tutanı, ilk okuldan kaçışını, arkadaşlarınla sarhoş oluşunu veya seni üzen birinin son söylediklerini saklar ki... Başımızın üstündeki gücün değerini bilelim ve ona iyi bakalım. Yaşanılacak çok şey, kaydedilecek çok anı ve ders çıkarılacak çok gidenimiz olacak. En önemlisi de bunların hepsini karşınıza birilerini alıp anlatmanız gerekecek. En heyecanlısı da bu olsa gerek....